Türkiye’nin Yeni Sınavı, Yolsuzlukla Mücadele ve Toplumsal Adalet

Son dönemde Türkiye’deki gündemi meşgul eden en önemli meselelerden biri, yolsuzluk vakalarının ülke ekonomisine ve toplumsal adalet anlayışına zarar vermesidir. Geçtiğimiz hafta, CHP’deki 'para sayma görüntüleri' ve 'Kent uzlaşısı' soruşturmaları çerçevesinde İstanbul Büyükşehir Belediye (İBB) Başkanı Ekrem İmamoğlu ve 106 şüpheli hakkında gözaltı kararı verilmesi, bu meseleyi yeniden gündemin zirvesine taşımıştır.
İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı'nın yaptığı açıklama, İmamoğlu'nun suç örgütü elebaşı olduğu ve birçok belediye iştirakinde usulsüz ihalelerle çeşitli suçlara karıştığı iddialarını içermektedir. Soruşturmanın temelini, tanık ifadeleri ve yapılan raporlar oluşturmakta olup, İmamoğlu’nun yönettiği dönemde haksız kazanç elde edildiği, gizli kasa adı altında illegal para transferlerinin yapıldığı öne sürülmektedir.
Ancak burada dikkat edilmesi gereken nokta, yolsuzluğun sadece bireysel bir suç değil, sistematik bir sorun haline gelmesidir. Bu tür olaylar, kamu kaynaklarının etkin kullanılmasını engellerken, toplumun güvenini de sarsmaktadır. Bugün Türkiye’nin ekonomik kalkınmasının önündeki en büyük engellerden biri, işte bu yolsuzlukların toplumda yarattığı derin olumsuz etkidir. Her ne kadar suçluların adalet önüne çıkarılması gerektiği tartışılsa da, aynı zamanda bu tür vakaların ortaya çıkmasında sorumluluğu olan sistemsel eksikliklerin de giderilmesi gerekmektedir.
Ekrem İmamoğlu’nun, kamu görevine geldikten sonra Belediye iştiraklerinde görevlendirdiği kişilerle ilgili yolsuzluk iddiaları, maalesef Türkiye’deki daha büyük bir sorunun simgesi haline gelmiştir. Bu iddiaların boyutu, sadece İmamoğlu ile sınırlı olmayıp, geçmişteki birçok yönetimde de benzer sorunların yaşandığını gözler önüne sermektedir. Kamu ihalelerine fesat karıştırmak, rüşvet almak, kişisel verileri hukuka aykırı şekilde elde etmek gibi suçlar, toplumun tüm kesimlerini doğrudan etkilemektedir.
Ancak, bu süreçte iktidar ve muhalefet arasındaki kutuplaşma, yolsuzlukla mücadelede ciddi bir engel teşkil etmektedir. Her iki taraf da, demokrasi ve hukukun üstünlüğü ilkelerini savunmakta yetersiz kalmaktadır. Örneğin, İmamoğlu’nun üniversite diplomasının iptal edilmesi ve ona yönelik yapılan şafak baskınları, ülkenin demokrasiye olan inancını sarsan adımlar olarak değerlendirilebilir. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın yönetimi altındaki bu süreç, yolsuzlukla mücadelenin siyasi çıkarlar uğruna nasıl manipüle edilebileceğini gözler önüne seriyor.
Buna rağmen, halkın büyük bir kesimi, seçimlerde Ekrem İmamoğlu’na verdiği desteği açıkça ortaya koydu. CHP'nin yüzde 100 katılımla İmamoğlu’nu Cumhurbaşkanı adayı yapması ve 13 milyondan fazla vatandaşın onun için oy kullanması, Erdoğan’ın önündeki seçim baskısını artırmıştır. Bu durum, Türkiye’deki siyasi güç dengelerinin değişebileceğine ve adaletin sağlanması gerektiğine dair güçlü bir mesajdır.
Sonuç olarak, yolsuzluk, yalnızca bir suç meselesi değildir; bu aynı zamanda toplumsal refahı, ekonomik kalkınmayı ve devletin vatandaşına olan güvenini sarsan çok boyutlu bir sorundur. Kamu ihaleleri ve harcamaların şeffaf olması, bağımsız denetim organlarının rolü burada büyük önem taşır. Yolsuzlukla mücadelede, vatandaşların da aktif bir şekilde devrede olması gerekmektedir. Güvenli ihbar hatları, yolsuzlukların ortaya çıkmasında önemli bir araç olabilir. Yolsuzlukla mücadele, yalnızca devlete değil, aynı zamanda topluma ait bir sorumluluktur. Ancak bu sorumluluk, güçlü bir hukukun üstünlüğü ve demokratik sistemle desteklenmelidir.
Bu nedenle, Türkiye’nin yolsuzlukla mücadele süreci sadece suçluların cezalandırılmasıyla sınırlı kalmamalı, sistemsel reformlarla da desteklenmelidir. Demokrasi, şeffaflık ve adaletin, sadece söylemlerle değil, eylemlerle de hayata geçirilmesi, toplumsal huzurun sağlanması açısından hayati önem taşır.