LÜTFİYE ABLA

Bazı insanların yüzlerine bakınca sanki hemen anlayıverirsiniz niyetini. Öyle berrak öyle içten insanlardır. Bu yüzden asla kötülük gelmez, gelemez onlardan. Lütfiye Abla da tam öyledir işte.

Çoğu ablalar şiirlere konu olmuştur; Dıranas’ın Fahriye Ablası vardır mesela:

Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede
Yaz kış yeşil bir saksı ıtır pencerede
Bahçede akasyalar açardı baharla
Ne şirin komşumuzdun Fahriye AbIa…   

Gelelim Lütfiye Abla’ya; öyle naif, yüzüne bakıp konuşmasını dinleyince öyle rahatlatıcı bulursunuz ki, sanki biraz daha otursun diye dua edersiniz içinizden. Egolarından sıyrılmış, kadınsı bencilliklerini bir kenara atmış bir abladır o. Ufacık bir uğramasında bile terapi uygular farkında olmadan. Öyle güzel bir insan işte Lütfiye abla. Kalbi yüzüne yansımış bir insan sorsalar hemen o gelir aklıma sanırım.

Zamanımız öyle korkutucu bir hal aldı ki; artık oturup sohbet edebilecek, zaman geçirip, paylaşımda bulunduğunda tereddüt etmeyeceğin bir hal kalmadı sanki. Biz kadınların beyni erkeklerden oldukça farklı çalışıyor bu kesin. Bu sebepledir ki daha ayrıntıya takılan, daha olmadık şeylerle vakti öldüren, insanı kıran bir mahlûk olup çıkıveriyoruz sanırım. Bu yüzden diyorlar sanırım; şeytanı hapsolduğu şişeden ancak kadın kandırıp çıkarır diye. Sözüm meclisten dışarı tabi ki.

Güzel insanlar da var hayatta elbette. Bunu görmek bilmek çok iyi geliyor insana. Lütfiye abla tam da güzel insanların, yüreği güzel kadınların temsil halidir. Ne demek bu Lütfiye? İhtiyaç sahibi kişilere yardım edip, bağışta bulunan kadın anlamına gelirmiş. Lütfiye cömerttir. Allah'ın emrettiği üzere, ihtiyaçtan fazlasını yoksullara dağıtan ve dünya malına tamah etmeyen mümin kul olarak adlandırılır. Tam da eksik olan neyse onun yardımında bulunan abladır o.

Adının anlamıyla müesser, gördüğü güzellikleri cömertçe dile getirir, kendinde olan güzellikler ile ruhumu dinlendirir ve o konuştukça eksiklerimin farkına varır, onu daha da özümserim. İnsan, yanlışlarının üzerinde dursa, önem verse yanlışlarına, eksiklerini tamamlayabilir, yanlışlarını düzeltebilir bence. İşte bu yol üzere iken karşılaştığımız güzel kalpli insanlar çok önemli. Bu sebepledir ki çoğu konuşmamı, belki de yazımı yolunuz güzel insanlarla kesişsin diye bitiririm. Lütfiye Abla komşusu olmalı birinin, arkadaşı olmalı, akrabası olmalı, olmalı ki düzelsin niyetler, bakışlar, kurtulsun hasetten tüm benliklerden.

Bizler başkasının başarısını, güzelliğini, zenginliğini, duruşunu, şansını, sayabileceğim birçok özelliğini bazen severek izler bazen de imrenerek bakarız. Bu imrenme güzel bir pencereden ise örnek alırız. Kötü pencereler ise hep kirli kalır bakışlarımız. Güzel akan bir dereyi, güzel gözlü bir ceylanı bile çirkin görürler. Gözlerin suçu ne? Kötü gösteren kalpten gelen nifak elbette. Kalbinin güzelliği ne ise yüzüne, sesine yansıyan da o. Belki kaderini şekillendiren de odur bazılarımızın. O yüzden olumsuzluk barındıran hiçbir şeyi barındırmamalı lügatimizde. Kalbimizi ve beynimizi temiz tutmalı ya da en azından gayret göstermeli buna. Lütfiye Abla gibi…

Ah Lütfiye Abla; senle karşılaşmak tanışmak ne güzel! Sen daha sık sık gel bana. O her gelişinde dillendirdiğin güzellikler var ya; işte asıl onlar senden gelen güzellikler bana. Kimi içeri girer yemyeşil bahçe olur mekânlarımız, kimi içeri girer zindan karanlığı sarar etrafımızı. Herkesin hayatında yakınında olmalı böyle bir insan. Bahçelerin en güzeli, renklerin en şahanesi Lütfiye Abla; senin yetiştirdiğin çocuklar kim bilir ne güzeldir, senin kurduğun sofralar ne şahane, senin bulunduğun evler ortamlar ne kadar değerlidir!

Gönlü Lütfiye Abla gibi güzel, iyi kalpli, yüzü nur insanlarla kesişsin yolunuz. Kötü insanların çok olduğu yaşam içerisinde böyle güzel insanların da var olduğunu bilmenin ferahlığı ile çiçeklensin yollarınız.