Büyük Dedelerim Aleviler'miş.

Büyük dedelerim Aleviler'miş.

Anam babam da Zaza!

Ben Mornig’de doğmuşum,

Çağırlarım'sa Salıbaba’da!

“Suran” aşiretindenim.

“Ömeran” da bizim!

“Belimden düşen evladım değil, soyumu süren evladımdır” anlayışıyla yetiştim.

Ahmedi Yesevi torunuyum.

Gül alır, gül satarım.

Haddin midir hor görmek?

Namaz da kılarım, cem de ederim.

Sana mı düşmüş sorgulamak?

Her bir lisanı bilmeye çalışır, her insanı da severim ben.

Muhammed (SAV) de benim, Aliyel Murteza da benim.

Yani, “Narda bende, nurda bende.”

Uzak yakın bilmem,

Sadece öz bilirim.

Gülistan bahçesinde gül açar,

Yârin bahçesinde güller dererim.

Divaneyim…

Bu dünyanın kimseye kalmayacağını bilir,

Seni de üstün görmem kendimden.

Sünni de olsan,

İmam da olsan,

Müezzin,

Keşiş,

Ya da Hıristiyan da olsan fark gözetmem.

Ben mürşidin süzgecinden geçmişim,

Sen kimsin ki üstünsün benden?

Yeter ki gönül o gönül, ağız da o ağız ola,

Bizim sahraların başını çala.

İşte o zaman bir yanım “Mevlana kapısı” gibi herkese açık olur,

Bir yanım da “Hacı Bektaş” misali su gibi akıp durur.

Şunu iyi bil ki;

“İnsanlar bir bütündür, el olmaz.”

Kavgaya gerek yoktur, savaşa da!

İnsanlar kendini bildiği,

“Haydar, Haydar” dediği zaman!

Bende vatandaşım.

Nasıl ayırır da ötekileştirir,

Kürt, Türk, Alevi, Zaza dersin?

Önce git, aşkın pazarında nefsini yen,

Ondan sonra da sus.

Sen yokken ben vardım bu ülkede.

Unutma ki “Hızır cana yetendir.”

Sen erenler sırrını öğrenmeden, Alevi deyip ayrıştırmazsın beni.

Önce eline, diline ve beline sahip ol,

Ondan sonra yargıla.

Bu yol, mürşidi kâmil yoludur.

Kıldan ince, kılıçtan da keskindir.

Alevi yolu hal yoludur,

Mürşidi kâmil olmadan öğrenilmiyor.

Onun için de senin aklın ermez,

Kendine başka eğlence bul, diyorum.

Biz de Mevla’nın kuluyuz,

Yetmiş iki dil bizdedir. Hak ne emreder bilir, ona göre davranırız…

Kırma!

Yap, yapıcı ol.

“Yükseklerde dolaşmak istiyorsan, alçak gönüllü olacaksın.”

Sünniliğinden ya da Aleviliğinden gurur duyarak değil hafız!

Unutma ki ben de insanım!

Kafa kâğıdımın en başında Türkiye,

Memleketi kısmında aziz şehir Elazığ,

İlçesi kısmında da Palu Cumhuriyeti yazar…

Bu vatanın onurunu kaybetmemiş bir evladı,

Aynı bayrak altında yaşamayı bilen herkesin de kardeşiyim…

Türk’üm!!!

Doğruyum, çok şükür.

Çalışmayı sorma,

Benim gibi işini seven pek olmaz bu zamanda.

Irkçılığı sevmem.

Yalancılar ve milleti şucu bucu diye ayıranı da!

Sevmemekte haklıyım.

Çünkü ayıranı ve yalan söyleyeni Allah da sevmiyor!!!

İnsanların dini, dili ve rengiyle işim olmaz.

Tutmuş olduğu siyasi partileriyle de!

Ben kişilerin insanlığına bakarım hafız!

Kişvet insansa, baş tacı eder, sever, sayarım.

Zaten yüce Allah da sevin, diyor.

Kara, esmer, beyaz, bizden, sizden demeyin,

Herkesi ben yaratmışım, diye sevin.

Siz kimsiniz ki benim yarattığımı ayırıyorsunuz, diyor.

Hepiniz aynı Adem’in çocuklarısınız, ona göre davranın,

Yok birbirinizden üstünlüğünüz, bunu bilesiniz.

Aksi davranışlarda bulunanlar benim gazabımdan kurtulamaz, diyor…

Akıllı olun ve bu gibi bölücülüklerden uzak durun.

İnancı yüzünden ayrıştırılan herkese saygı ve sevgilerimi sunuyorum.