ADALET

Hepimizin olmazsa olmazları vardır. Birkaç şey sıralayacak olsak kaçımızın sıraladıklarında adalet yer alır ya da kaçıncı sırada yer alır acaba? Hepimiz adalet için mücadele veririz. Hele ki söz konusu kendimiz, en yakınlarımız olunca o mücadelemiz kat ve kat artar. Kendi menfaatine olanı korumak zaten olasıdır. Bizi adaletli yapacak olan kan bağınızın menfaatinizin olmadığına adalet gösterebilmektir.

      İnsan adalet peşinde koşar durur hep. Adaletin önündeki en büyük engel ise, hiçbir yargılayanın kendisini yargılayamamasıdır. Düşünen, karar veren, uygulayan ve yazan insanoğludur. Kendi çıkarlarına dokunulduğunda her insan karşı koyar tabii olarak. Kendini hep haklı ya da daha haklı görür, görmek ister.  Aslında adalet tam da orda başlar. Nefsine hâkim olmak gibi. Yani haksız olan anan baban da olsa adaleti sağlayabilmelisin örneğin. Kişinin vicdanı en büyük rolü oynar bu konuda. Rahatsız etmiyorsa yapılan haksızlık, bir yerlerde bir eksik var demektir. İnanışında en çok, çünkü inanan kişi haksızlık ve adaletsizlik karşısında dünyanın en güçlü savaşçısıdır bence.

      Adalet kör, akılsız ve kalpsiz olmalıdır. Adaleti sağlayacağın yere kör olmalısın, benimki dersen adalet biter. Akıl da yürütmeyeceksin, adalet eni sonu gelir seni bulur çünkü. Neden mi? İlahî adaletin varlığı yüzünden.  Kalpsiz olunur mu, olunur. Acıma duygunu, ailevi yandaşlığını, çıkar ilişkini, durumu kabul edememe yenilgini hazmedebilmelisin. Hayat öyle bir döngü içerisinde oluşumunu gerçekleştirir ki, döner dolanır yine karşına çıkar. Bedelini ödersin yaptığın haksızlıkların. Ne demiş büyükler? Senden çıkmaz da çocuğundan çıkar ya da onun çocuğundan. Yani yaptığımız her şey bir gün bize geri döner, iyisi de kötüsü de mutlaka gelir yerini bulur.

      Hz. Ömer adaletiyle ünlüdür. Adalet deyince aklımıza ilk o gelir. Hz. Ömer imana geldiğinde, efendimiz mübarek elini Hz. Ömer’in göğsüne koyup üç kere  ‘Allah’ım, bunun göğsündeki kötü sıfatları, hastalıkları giderip yerine iman ve hikmet ver!’  buyurmuştur. Her birimizin kalbine ufacık da olsa keşke eli değebilse. Değse de göz göre göre yaptığımız haksızlıklar eriyip gitse. Haksızlıklar karşısında dolup taşan gönlümüz feraha kavuşsa. İstiklal şairi ‘’Koca Karı ile Ömer’’ isimli şiirinde,

‘’Kenar-ı Dicle’de bir kurt aşırsa bir koyunu

Gelir de adl-i ilahi sorar Ömer’den onu.’’

sözleriyle onun adalet ve yöneticiliğindeki sorumluluğu ifade etmiştir. Hepimize nasip olsun böylesi bir adalet. Evde, işte, ilişkilerde her an her yerde, gözümüzü açtığımız güzel sabahtan, gece kirpiklerimizi buluşturduğumuz ana kadar adaletsizliğin zerresiyle karşılaşmak nasip olmasın.

         Öyle bir mahkeme vardır ki, hâkimin kendisi şahittir. Öyleyse nasıl yerini bulmaz haksızlıklar, nasıl rahat etmez vicdanlar? Şarap içti diye oğlunu kırbaçlamadı mı Ömer?  Nefsi hususunda topluma hesap vermedi mi? Aslında Ömer’i Ömer yapan da o zamanın topluluğu değil miydi? Haksızlıklara başkaldıran, sorup sorgulayan, duyarlı halk değil miydi? Haksızlıklara boyun eğmeyiniz. Eğmelerine de izin vermeyiniz. Bilsem ki başım gidecek bu yolda haksızlıklarınıza boyun eğmeyeceğim deyin, öyle dik yaşayın bu dünyada. Ömer gibi…

             Bazı önemli kavramların çocukluktan bireylere verilmesi çok elzemdir. Bu sebeple daha küçük yaşlarda aile içerisinde adaleti sağlamalı ve bu konuda örnek teşkil etmeliyiz. Yetiştirdiğimiz evladımız da olsa öğrencimiz de olsa, ne bileyim arkadaşımız, komşumuz her kim olursa olsun, mutlaka adaletli davranmalı ve geleceği inşa ettiğimiz bilinci ile davranmalıyız. Çünkü yöneticinizin adaletli, eşinizin dostunuzun adaletli olması için, yarın karşılaştığınız bir durumda siz haklıyken hakkı kaybetmemek için bugün önlemini alın. Hepimiz toplum içinde beraber yaşıyoruz ve bu yaşam içerisinde adalet en öncelikli olan yapı.

           Yolumuz adaletini kaybetmeyen, ayrımcılık yapmayan, haklının da haksızın da hakkını verebilenlerle karşılaşsın. Selametle.